In de Volkskrant stonden in januari twee artikelen die gingen over het plassen onder de
douche. Op 22 januari ging het over het stimuleren van het kunnen plassen door
klaterend water. En op 10 januari ging het over de waterbesparing als je
tijdens het douchen je plas doet.
Het artikel gaat verder met hoe de rioolzuivering de stikstof die in de urine zit kan gebruiken om energie op te wekken.
Ik wil daar hier op ingaan.
Ten eerste niet stikstof (N) levert de energie maar ammoniak (NH3) dat gevormd wordt door bacteriën die het rioolwater bewerken.
De bacteriën halen als het ware de ammoniak uit stikstofhoudende stoffen die als uitscheidingsproducten van mens en dier in het riool terecht komen. We hebben in ons lichaam namelijk veel bronnen voor ammoniak. Eiwitten (proteïnes) zijn opgebouwd uit aminozuren. Ieder aminozuur heeft een soort van ammoniak gedeelte in zich. Ook het DNA en RNA kent vele groepen die chemisch verwant zijn aan ammoniak.
Het artikel gaat verder met hoe de rioolzuivering de stikstof die in de urine zit kan gebruiken om energie op te wekken.
Ik wil daar hier op ingaan.
Ten eerste niet stikstof (N) levert de energie maar ammoniak (NH3) dat gevormd wordt door bacteriën die het rioolwater bewerken.
De bacteriën halen als het ware de ammoniak uit stikstofhoudende stoffen die als uitscheidingsproducten van mens en dier in het riool terecht komen. We hebben in ons lichaam namelijk veel bronnen voor ammoniak. Eiwitten (proteïnes) zijn opgebouwd uit aminozuren. Ieder aminozuur heeft een soort van ammoniak gedeelte in zich. Ook het DNA en RNA kent vele groepen die chemisch verwant zijn aan ammoniak.
Het ingenieursbureau DHV heeft een methode ontwikkeld, en daar octrooi op verkregen, om dit
ammoniak uit het rioolwater te halen en klaar te maken voor een brandstofcel,
waar er elektriciteit mee opgewekt wordt.
Ze doet dit door een magnesiumzout toe te voegen. Met
het ook veelvuldig aanwezige fosfaat (in uitwerpselen en urine zit nogal wat)
krijg je dan de volgende reactie:
Mg2+ + NH4+ + PO43- → MgNH4PO4(s)
Dit is een zogenaamd dubbelzout met de naam
magnesium-ammonium-fosfaat of kortweg struviet. Het vormt in het rioolwater
onoplosbare kristallen die eruit gefiltreerd kunnen worden. (Het valt je
misschien op dat er in het zout zowel een zuur (NH4+) als
een base (PO43- ) zit. Je kan je daarom wel voorstellen
dat de pH een factor is om rekening mee te houden. De optimale pH schijnt 9 te zijn.)
Als je deze struvietkristallen verwarmt gebeurt het volgende:
MgNH4PO4 → MgHPO4 + NH3(g)
Het gevormde ammoniak is een zuiver gas en wordt een zogenaamde SOFC
(solid oxyde fuel cell) brandstofcel ingevoerd waar het omgezet wordt tot
stikstof en water en elektrische energie:
4NH3 + 3O2 → 2N2 + 6H2O
Wat is een brandstofcel?
Bij veel chemische reacties komt energie vrij. Dit is meestal warmte.
Daarbij zijn de reagerende stoffen direct met elkaar in contact.
Bij een bepaalde klasse reacties (de zogenaamde redoxreacties) hoeven de reagerende stoffen niet direct met elkaar in contact te zijn, maar kan het contact ook via een stroomgeleidend metaal-draadje plaatsvinden. De energie wordt daarbij niet alleen in warmte maar ook en vooral in elektrische energie omgezet. Batterijen werken volgens dit principe. Daarbij blijven de reagerende stoffen en de reactieproducten in de batterij.
Een brandstofcel werkt volgens hetzelfde
principe maar daar worden de reagerende stoffen voortdurend aangevoerd en de
reactieproducten voortdurend afgevoerd.
Aangezien een SOFC brandstofcel bij hoge temperatuur (pakweg 700oC)
werkt is het de vraag wat er nou eigenlijk met zuurstof reageert.
Reageert het ammoniak als zodanig of ontleedt het
eerst in waterstof en stikstof, waarna het waterstof met de zuurstof reageert?
Volgens Binas (wie kent hem niet die aloude en vertrouwde Binas?) licht het
evenwicht van de reactie
2NH3 <=> N2 + 3H2
bij 700 oC heel ver naar rechts. Dus bij het binnenkomen
van de brandstofcel wordt het ammoniak niet alleen opgewarmd tot 700 oC,
zoals je lucht zou opwarmen tot die temperatuur, maar er moet ook een flinke
hoeveelheid extra energie worden toegevoerd voor de ontleding.
Vergelijk dit
met het wegkoken van water. Je moet niet alleen energie toevoeren om het water
op 100 oC te brengen maar je moet ook energie toevoeren voor het
verdampen zelf. (Dat is overigens de reden dat kokend water niet heter wordt
dan 100 oC, hoe hoog je het vuur ook opstookt.)
De toegevoerde extra ontledingsenergie win je gedeeltelijk weer terug
doordat het ook extra elektrische energie oplevert. Want waterstof levert
meer energie dan ammoniak (als dat technisch zou kunnen).
Het is dus maar de vraag wat nou eigenlijk de energie levert. Is dat de
stikstof? Is het de ammoniak? Is het de waterstof? Het moge duidelijk zijn dat
in de brandstofcel het de waterstof is die de energie levert (in een reactie
met zuurstof).
Maar waar komt de waterstof oorspronkelijk eigenlijk vandaan?
Voor een flink gedeelte komt
die toch uit fossiele brandstoffen, althans in de fabrieken die de
ammoniak, de grondstof voor kunstmest, maken. En die kunstmest komt in de
planten en de planten worden gegeten en uiteindelijk komt het in het riool (of
in mest).
In ammoniakfabrieken wordt op de volgende manier waterstof gemaakt:
CH4+ 2H2O → CO2 + 4H2
In ammoniakfabrieken wordt op de volgende manier waterstof gemaakt:
CH4+ 2H2O → CO2 + 4H2
CH4 is methaan, het hoofdbestanddeel van aardgas.
Vervolgens laat men de waterstof
met stikstof reageren tot ammoniak. Eigenlijk is het dus zo dat, in het totale
energieplaatje, stikstof slechts de drager van de waterstof is en dat op
weg naar de boven beschreven brandstofcel veel nuttige dingen met die
combinatie gedaan worden.
Alles bij elkaar genomen kan je dus zeggen dat de energie die in de
fossiele brandstof methaan zit op deze wijze niet direct gebruikt wordt maar
via een omweg, nl. via waterstof, ammoniak, kunstmest, voedsel, lichaams-bouwstoffen,
uitwerpselen, ammoniak, waterstof, elektriciteit en warmte.
Het overblijvende magnesiumwaterstoffosfaat kan gebruikt worden om nieuwe
ammoniak in te vangen of afgevoerd te worden naar een fosfaat verwerkend
bedrijf, bv. ten behoeve van kunstmestproductie. Zo wordt ook nog de
wereldvoorraad fosfaat enigszins ontlast.
Volgens mij valt het best mee met het gevaar van de hulpstof waar de
Universiteit van Wageningen over rept in haar advertentie op de voorpagina van
de Volkskrant van 14 september 2013. De hulpstof zou milieuproblemen
veroorzaken. Dat is maar de vraag. Het is een magnesiumzout en magnesium
komt veel in voedingsmiddelen en kraanwater voor. Bovendien wordt het
in het proces gerecycled.
Hoe het ook zij, we raken zo de ammoniak weer kwijt en dat is beter voor
het milieu. Bovendien krijgen we er elektriciteit voor terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten